Pierwszy raz zetknęłam się z żywym językiem niemieckim w Austrii. Okazało się wtedy, że po kilku latach szkolnej nauki niewiele rozumiem i w ogóle niewiele umiem. Rozpacz moja była ogromna 😉 Tyle, że nikt mi wtedy nie powiedział, że  austriacki wariant niemieckiego „troszkę” różni się od standardowego. Może warto to uzmysłowić uczniom już na początku nauki, aby nie byli tak nieprzyjemnie zaskoczeni, jak ja w czasach licealnych.

Lubię obrazki, które zastępują tekst, które są wymowniejsze niż tekst, które pokazują to, co trudno wyrazić. To uczeń ma za zadanie ubrać obrazki w słowa. Taką funkcję spełniały trzy karty obrazkowe, znalezione w podręczniku do języka niemieckiego z 1943 roku. Jeden z nich przedstawiam poniżej. To one zainspirowały mnie do napisania tych dwóch postów.

Wykorzystanie pomocy wizualnych na lekcji języka obcego to zagadnienie dobrze opracowane zarówno od strony teoretycznej (np. „Mit Bildern lernen”), jak i praktycznej. Zakłada się bowiem, że ogromną większość uczniów stanowią wzrokowcy, czyli osoby, które najlepiej zapamiętują nowe informacje poprzez zmysł wzroku, np. czytając, sporządzając notatki, robiąc wykresy, diagramy, analizując plansze itd. (Komorowska 2005: 94). Obrazki spotkamy nie tylko w podręcznikach, lecz także są one wydawane jako osobne pomoce dydaktyczne, np. historyjki, karty lub też słowniki obrazkowe, a nawet kompendia gramatyczne w obrazkach. Czy rzeczywiście stanowią one wartościowy materiał dydaktyczny?