Jak już pisałam w poprzednim poście, moi kursanci – przyszłe opiekunki i opiekunowie muszą przyswoić w ekspresowym tempie dużą dawkę słownictwa. Co pomaga?
Już na pierwszej lekcji omawiam strategie nauki słownictwa w domu. Okazuje się, że wiele osób nie wie, jak się uczyć. Bardzo ważnym elementem kursu jest wskazanie metod nauki w domu, jak:
- Samodzielnie robione fiszki
- Karteczki memo na meblach, sprzęcie, przedmiotach
- Zeszyt do słówek, jak ten poniżej, raz zakrywamy prawą, raz lewą stronę i odpytujemy siebie ze słownictwa.
- Tłumaczenie zdań. Po sprawdzeniu zdań z nauczycielem, można uczyć się jak ze słówkami, zakrywając zdanie po polsku, a potem po niemiecku.
- Układanie zdań z nowymi słowami
W ramach samodzielnej pracy w domu zalecam moim uczniom zakupienie bądź słuchanie nagrań online z języka niemieckiego na poziomie podstawowym. Daje im to możliwość osłuchania się z językiem i przyswojenia poprawnej wymowy.
Nie wprowadzam nowoczesnych metod nauczania typu zadania online, kody QR. Nie wszyscy moi kursanci korzystają z internetu, nie wszyscy mają smartphony. Zainteresowanym podaję linki do nauki niemieckiego online.
Na lekcji odwołuję się do niemieckich zapożyczeń w języku polskim, np.: lüften – polski lufcik, tragen – polski tragarz, słowo Mütze kryje się w polskim wyrazie szlafmyca itd.
Często wykorzystuję obrazki, np. w postaci domino czy plansz obrazkowych. Uczniowie nazywają, to, co widzą, mówią, co nie pasuje itp.
Istotnym elementem zajęć są tłumaczenia z języka polskiego na niemiecki. Ćwiczymy głównie wypowiedzi w pierwszej osobie lp. (ja) i formie grzecznościowej (pan/pani) oraz trybie rozkazującym, gdyż tych form opiekunowie potrzebują na co dzień. Np.: opiekunka mówi do podopiecznej: Ich koche das Mittagessen / Ich wasche die Wäsche; podopieczna zwraca się do opiekunki: Kochen Sie das Mittagessen! / Waschen Sie die Wäsche!
Np.: do nauki podawania czasu wykorzystuję taki wykonany w drukarni zegar.
Z ilustrowanych czasopism wycięłam też obrazki z różnymi elementami garderoby. Moi uczniowie losują obrazek i wyobrażają sobie, że zwracają się do podopiecznej z prośbą o założenie tego ubrania. W ten sposób tworzą zdania typu: Ziehen Sie das Kleid an! Ziehen Sie die Bluse an! itd.
Bardzo lubię działania językowe wymagające zastosowania nabytej wiedzy w praktyce, odwołujące się do realnych sytuacji i wydarzeń. Jednym z nich jest zadanie ustne „Wyobraź sobie, że …”, np. 1. Wyobraź sobie, jest siódma rano. Pukasz i wchodzisz do pokoju podopiecznej. Co mówisz? 2. Właśnie myjesz podłogę w łazience. Z drugiego pokoju woła cię podopieczna. Co jej odpowiesz? itd. Tego typu zadania stosuję zwykle pod koniec kursu, w ramach powtórzenia i utrwalenia, kiedy uczniowie znają już określone słownictwo oraz zagadnienia gramatyczne i potrafią samodzielnie tworzyć proste zdania i zadawać pytania.